متغيرها و نحوه تعريف يك متغير در زبان ++C
«متغير» مکاني در حافظه است که چهار مشخصه دارد: نام، نوع، مقدار، آدرس. وقتي متغيري را تعريف مي‌کنيم، ابتدا با توجه به نوع متغير، آدرسي از حافظه در نظر گرفته ميشود، سپس به آن آدرس يک نام تعلق مي‌گيرد(درابتدای گام ما صحبتی ازآدرس حافظه نمی کنیم) باید بدانید در C++ قبل از اين که بتوانيم از متغيري استفاده کنيم، بايد آن را اعلان نماييم.
نحوه اعلان يک متغير:
نوع نام
نوع متغير
به کامپايلر اطلاع مي‌دهد که اين متغير چه مقاديري مي‌تواند داشته باشد و چه اعمالي مي‌توان روي آن انجام داد.
نام متغير
اسامي متغيرها با مسما باشد. اين نام حداکثر مي‌تواند 31 کاراکتر باشد، نبايد با عدد شروع شود، علايم رياضي نداشته باشد و همچنين «کلمۀ کليدي» نيز نباشد. کلمات کلیدی کلماتی هستند که به عنوان دستور در این زبان مورد استفاده قرار میگیرند.
دستور زير تعريف يک متغير صحيح را نشان مي‌دهد:
int n = 50;
جدول زیرنوع های موجود درزبانc++ را نشان می دهد.
عملگرهاي حسابي ساده
| کاربرد | نماد رياضي | نماد در C++ |
|---|---|---|
| جمع | + | + |
| تفريق | - | - |
| ضرب | x | * |
| تقسيم (صحيح) | ÷ | / |
| باقي مانده | mod, ≡ | % |
نکته: با استفاده از اين عملگرها روي متغيرها، اعداد و عبارات، محتوي خود متغير تغييري نمي کند. براي ذخيره سازي حاصل عبارت بايد از عملگر انتساب (=) استفاده شود.
ابتدا حاصل عبارت سمت راست محاسبه شده و سپس با دستور انتساب در x ريخته مي شود.
نکته: (Operator Precedence, Associatively) در عبارت ابتدا عمليات × و ÷ و باقي مانده و پس از آن + و – انجام مي شود. براي عوض کردن اين ترتيب بايد از پرانتز استفاده شود. (کروشه [ ] قابل استفاده نيست.) در جاهايي که تقدم بين عملگرها وجود ندارد عبارت از چپ به راست ارزيابي ميشود.
در بسياري از موارد بهتر است متغيرها را در همان محلي که اعلان مي‌شوند مقداردهي کنيم. استفاده از متغيرهاي مقداردهي نشده ممکن است باعث ايجاد دردسرهايي شود. دردسر متغيرهاي مقداردهي نشده وقتي بزرگ‌تر ميشود که سعي کنيم متغير مقداردهي نشده را در يک محاسبه به کار ببريم. مثلا اگر x را که مقداردهي نشده در عبارت y = x + 5; به کار ببريم، حاصل y غير قابل پيش‌بيني خواهد بود. براي اجتناب از چنين مشکلاتي عاقلانه است که متغيرها را هميشه هنگام تعريف، مقداردهي کنيم.
مثال:
int x=45;
int y=0;
در بعضي از برنامه‌ها از متغيري استفاده مي‌کنيم که فقط يک بار لازم است آن را مقداردهي کنيم و سپس مقدار آن متغير در سراسر برنامه بدون تغيير باقي مي‌ماند. مثلا در يک برنامۀ محاسبات رياضي، متغيري به نام PI تعريف مي‌کنيم و آن را با 3.14 مقداردهي مي‌کنيم و مي‌خواهيم که مقدار اين متغير در سراسر برنامه ثابت بماند. در چنين حالاتي از «ثابت‌ها» استفاده مي‌کنيم. يک ثابت، يک نوع متغير است که فقط يک بار مقداردهي ميشود و سپس تغيير دادن مقدار آن در ادامۀ برنامه ممکن نيست. تعريف ثابت‌ها مانند تعريف متغيرهاست با اين تفاوت که کلمه کليدي const به ابتداي تعريف اضافه ميشود.
مثال :
main()
{
const int MAXINT=2147483647;
const float DEGREE=23.53;
const double PI=3.14159265358979323846
}